Beste politici: waarom moeten beleggers weer de prijs betalen?

Ons magazine lag klaar om te verzenden naar de drukkerij. In mijn voorwoord een kleine terugblik op het afgelopen jaar dat voorbij is gevlogen en tegelijk eindeloos leek te duren. De zoektocht naar rendement of veiligheid, zeepbel of terugval, de onzekerheid … En ondanks de zorgen over de nationale en globale context toch een positieve aanmoediging om te blijven investeren. En dan kwam het begrotingsakkoord, op een druilerige maandag.

Is het onkunde of onwetendheid die de politiek aanzet om beleggers te viseren? Zijn symboliek en ideologie belangrijker dan bewijslast? Dit werkt niet, zoals omliggende landen al mochten ervaren. De hele fiscale oefening zou een verschuiving van lasten zijn, absoluut geen bijkomende taksen. Vergeet het. Alle beleggingsinstrumenten zouden gelijk behandeld worden. Niet dus. Enkel de breedste schouders worden geviseerd. Nope. Quel Connerie, wat een Boucherie.

Zal dit het gedrag van beleggers beïnvloeden, vraagt de pers. Wees maar zeker! De reacties van onze leden kunnen we hier niet tonen, want de kleurrijke taal en grafische omschrijvingen reflecteren de woede, de ergernis, de teleurstelling en de afkeer. “Dit is de prijs die we moesten betalen”, zegt de premier. Klopt niet, zoals bij de tarieven van Trump zijn het ondernemers en middenklasse-beleggers die de rekening ophoesten.

De kosten voor de politiek zullen pas bepaald worden bij de volgende verkiezingen. Hun pensioentje blijft lekker buiten schot, vastgoed en huurinkomsten laten we met rust, crypto kunnen we niet controleren, maar de banken, de beurs en de individuele belegger gaan we (nog maar eens) uitpersen. Europa vraagt om spaarcenten te activeren, maar onze overheid begrijpt de vraag niet of snapt het doel niet. Het symbolische eigen grote gelijk primeert boven elke feitelijke ervaring met dit soort ingrepen.

In dit nummer onderzoeken we wat de toekomst brengt voor de Brusselse beurs. Dat dossier moeten we vandaag herlezen met een donkere bril. De details zijn nog te bepalen, maar dat het pijn zal doen, staat vast. De meerwaarde-Frankenstein wordt tot leven gewekt boven op een verdubbeling van de taks op effectenrekeningen. Ja, beleggers zullen blijven investeren, maar we zullen samen bekijken hoe en waar we dat optimaal kunnen doen. België zakt weer wat verder in de keuzelijst. We belanden in een vicieuze cirkel waarbij deze taksen minder opbrengen dan verhoopt, dus verhoogd worden, waardoor nog meer liquiditeit wegvloeit uit onze economie. Als de beurs een indicator is van de welvaart van een land, ziet het er niet goed uit.

Nochtans vragen wij geen onmogelijke zaken: een heldere en consistente fiscaliteit, een veilige en transparante toegang tot markten en instrumenten, aan redelijke kosten en met de mogelijkheid om onze rechten te verdedigen. Wat meer appreciatie voor beleggers zou ook leuk zijn. Daar kunnen we zelf aan bijdragen door het goede woord te verspreiden. Ons doel is om iedereen belegger te maken, om samen de best mogelijke toekomst te kunnen realiseren. Ook voor politici is het nooit te laat om te leren investeren. Er staat een leger VFB’ers klaar om dat aan te moedigen.

Trouwens, dank jullie wel voor die steun, ook wij blijven op onze beurt jullie grootste supporter: in onze Gids voor de Beste Belegger, tijdens de Week van de Tips, op de Happening en bij elke andere gelegenheid kom ik jullie graag een hand en schouderklop schenken. Goede moed, ondanks deze grijze dagen.