Vergeet deze aandachtspunten niet bij je beleggingsaangifte

Verlies de tijd niet uit het oog

Als je een voorstel van vereenvoudigde aangifte ontvangt en daarmee akkoord gaat, hoef je verder niets te doen. Als je niet akkoord gaat, moet je de nodige aanpassingen doen en de verbeterde versie terugsturen.

Als je een klassieke aangifte op papier doet, heb je nog tot 30 juni om de aangifte in te dienen. Wie werkt via Tax-on-Web, heeft wat langer tijd, tot 15 juli. Als je de aangifte laat invullen door een boekhouder, dan heeft die ook tijd tot 15 juli om de aangifte in te dienen via MyMinfin, tenzij je specifieke inkomsten (zelfstandige inkomsten of buitenlandse beroepsinkomsten) hebt, dan kan de aangifte uiterlijk tot 18 oktober gebeuren.

Geef uw buitenlandse rekeningen en levensverzekeringen aan

Wie buitenlandse rekeningen heeft, moet die aangeven. Dat is het geval voor zichtrekeningen, maar ook voor termijnrekeningen en effectenrekeningen. Je moet die rekening(en) melden, voordat je de belastingaangifte doet van het fiscaal jaar waarin je de rekening geopend hebt.

In de eerst plaats moet je buitenlandse rekening(en) eenmalig melden bij het Centraal Aanspreekpunt (CAP) van de Nationale Bank van België. Je dient elke buitenlandse rekening die je hebt, te melden. Let op, als je dat niet of laattijdig doet, riskeer je een boete en mogelijk ook een belastingverhoging. Elk jaar moet je steeds weer in de belastingaangifte vermelden dat je een buitenlandse rekening hebt.

Het melden van de buitenlandse rekening in de belastingaangifte dient te gebeuren onder de code 1075. Effectenrekeningen horen thuis in de codes 1072/2072. De melding bij het CAP kan zowel elektronisch als op papier. In het eerste geval surf je daarvoor naar: https://cappcc.nbb.be. Op de website van de Nationale Bank kan je instructies en verklarende nota’s vinden die je op weg helpen.

Je kan op de website eveneens een aangifteformulier downloaden en met de hand invullen. Dat dient dan, samen met een kopie van de identiteitskaart, verzonden te worden naar: Nationale Bank van België, Centraal Aanspreekpunt, de Berlaimontlaan 14, 1000 Brussel.

Denk ook aan je buitenlandse levensverzekeringen

Sinds het aanslagjaar 2013 moeten buitenlandse levensverzekeringen eveneens gemeld worden in de jaarlijkse belastingaangifte. Daarbij moet geen informatie gegeven worden over het opgebouwde saldo. Je moet wel de naam en de voornaam van de verzekeringsnemer opgeven, alsook het land waar de verzekeringsmaatschappij gevestigd is.

Buitenlandse verzekeringen moeten, in tegenstelling tot buitenlandse rekeningen, niet aangegeven worden bij het CAP van de Nationale Bank van België. In de belastingaangifte dient het vakje 1076-88 aangevinkt te worden. Je moet de volledige naam van de verzekeringnemer vermelden en het betreffende land opgeven. Net zoals bij de buitenlandse rekeningen, riskeer je een boete als je buitenlandse levensverzekeringen niet aangeeft in de personenbelasting.

Geef buitenlandse dividenden aan

Als je dividenden van buitenlandse aandelen rechtstreeks in het buitenland inde, werd de roerende voorheffing niet aan de bron ingehouden. Dat kan het geval zijn bij buitenlandse aandelen die niet op een Belgische effectenrekening staan. Buitenlandse roerende inkomsten die niet onderworpen werden aan de Belgische roerende voorheffing, zijn in de regel belastbaar tegen 30 procent.

Dankzij de vrijstelling op dividenden hoef je de eerste 800 euro niet aan te geven. Je bent dus niet langer automatisch verplicht om al je dividenden van buitenlandse individuele aandelen aan te geven. Je kunt er simpelweg voor kiezen ze niet aan te geven om te genieten van de vrijstelling tot 800 euro. Maar boven die schijf moet je ze uiteraard wel aangeven. Het bedrag dat je moet aangeven, is het brutobedrag min de buitenlandse bronheffing. Dat moet worden aangegeven onder de code 1444/2444.

Let op voor specifieke buitenlandse beleggingsfondsen

Bij sommige buitenlandse beleggingsfondsen zijn de dividenden en intresten die uitgekeerd worden, niet onderworpen aan de Belgische roerende voorheffing. Toch moeten ze worden aangegeven aan de Belgische fiscus. Het gaat het om zo’n zeventig fondsen, een selectie kan je terugvinden in de tabel.

Helaas is er geen specifiek label waaraan die fondsen herkenbaar zijn. Je kan in de eerste plaats nagaan of het om een buitenlands fonds gaat. Dat kan je zien aan de ISIN-code van het fonds. Als die niet met ‘BE’ van België begint, gaat het om een buitenlands fonds. Gelukkig is er niet voor alle buitenlandse fondsen een aangifteplicht. Daarvoor mag het fonds geen vennootschapsstructuur hebben. Om te weten of dat het geval is, moet je de technische fiche of het prospectus van het fonds raadplegen. Als je bij de rechtsvorm termen ziet zoals ‘fonds commun de placement’ (FCP) of ‘unit trust’, dan is er aangifteplicht.

De precieze bedragen vinden is niet vanzelfsprekend. Zeker omdat rekening gehouden moet worden met de periode waarin je de stukken van het fonds in bezit had. Daarom bieden de Belgische websites van diverse fondsbeheerders modules aan waarmee je het aan te geven bedrag exact kunt berekenen. Als zo’n calculator niet beschikbaar zou zijn voor een specifiek fonds, kan je financiële instelling je verder helpen.

Als het fonds voor meer dan 10 procent in obligaties en cash belegd is, valt het onder de meerwaardebelasting bij verkoop. De verkregen intresten zijn in dat geval vrijgesteld van aangifteplicht. Dat komt omdat die al bij de verkoop van het fonds worden verrekend in de meerwaardebelasting. Je moet enkel de belastbare meerwaarde en de dividenden invullen in de aangifte. Dat moet gebeuren in vak 1444-11.

Als het fonds niet onder de meerwaardebelasting valt, bijvoorbeeld bij aandelenfondsen en dynamische gemengde fondsen, dan zal je naast de inkomsten uit dividenden ook de inkomsten uit het gedeelte cash en obligaties moeten invullen. Dat gebeurt in hetzelfde veld.